Ένα από τα πιο αγαπημένα μου παραμύθια είναι «Ο λαγός και η χελώνα». Για την ακρίβεια «ο λαγός και η χελώνα» είναι ένας από τους πολλούς μύθους που μας άφησε παρακαταθήκη ο παππούς μας ο Αίσωπος. Στο παραμύθι συναντάμε μια ενδιαφέρουσα και ανέλπιστη ανατροπή σχετικά με δύο ζώα που χαρακτηρίζονται το ένα για τη γρηγοράδα του (λαγός) και το άλλο για την βραδύτητα (χελώνα). Σε έναν αγώνα που τα ζώα του δάσους οργάνωσαν ο λαγός με περισσή αλαζονεία και αυτοπεποίθηση όρισε τον εαυτό του νικητή, πριν καλά-καλά αρχίσει ο αγώνας. Κι αυτό γιατί αντίπαλος του ήταν η χελώνα. Αργή και βραδυκίνητη, ακριβώς το αντίθετο από τον ίδιο, τι είχε να φοβηθεί; Έτσι, ο λαγός το έριξε στον ύπνο κι όταν σηκώθηκε κι άρχισε να τρέχει, με μεγάλη του έκπληξη αντίκρισε τη χελώνα να κόβει το νήμα πριν από τον ίδιο. Τον φετινό χειμώνα αρκετές φορές επισκέφτηκα το πάρκο με τα νούφαρα στην παραλία της Θες/νίκης κι είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω τις νεροχελώνες να στέκονται με τις ώρες και να λιάζονται έξω από το νερό με το κεφάλι τους ακίνητο και στραμμένο προς τον ουρανό. Αρκετές φορές δοκίμασα να μείνω κι εγώ ακίνητη κοιτάζοντας απλά τον ουρανό και στρέφοντας την προσοχή μου σε ένα σημείο του σώματός μου. Αδύνατο να το καταφέρω παραπάνω από πέντε λεπτά. Το μυαλό μου διαρκώς στραμμένο στο μετά. Στο πρόγραμμα, στις υποχρεώσεις, σε τόσες δραστηριότητες που με περίμεναν. Ο μηχανικός μου εαυτός, ένας λαγός έτοιμος να τρέξει και να νικήσει. Παρόλα αυτά, εδώ και πολλά χρόνια το σύμβολό μου είναι η χελώνα. Την χελώνα εκτιμώ, συμπαθώ, θαυμάζω. Σύμφωνα με τον Cooper (1998), η χελώνα στους αισώπειους μύθους συμβολίζει την καρτερικότητα, την επιμονή και την υπομονή. Σκέφτομαι ότι τώρα γίνομαι αυτή η χελώνα που θαυμάζω. Τώρα ασκώ τον εαυτό μου στην καρτερικότητα, την επιμονή και την υπομονή. Σκέφτομαι επίσης στη θέση του λαγού τον κορωναϊό, μιας και χαρακτηριστικό του είναι η ταχύτητα με την οποία μεταδίδεται. Σκέφτομαι επίσης ότι αυτή η ταχύτητα είναι χαρακτηριστικό του Δυτικού ναρκισσιστικού πολιτισμού και ότι ο λαγός στους μύθους του Αισώπου συμβολίζει την υπερηφάνεια που βγαίνει σε κακό. Σκέφτομαι ακόμη, ότι αυτός ο ιός σαν να πήρε επίτηδες αυτό το χαρακτηριστικό (ταχύτητα – λαγός) σαν να θέλει να τονίσει ακριβώς αυτό, τον ναρκισσιστικό αδηφάγο καπιταλισμό και τις συνέπειές του στον πλανήτη.

Σκέφτομαι τέλος, πως η χελώνα είμαστε τώρα όλοι. Μας δίνεται η ευκαιρία να βγούμε από τον μηχανικό μας εαυτό, να ασκηθούμε στη βραδύτητα, στην καρτερικότητα, στην επιμονή και στην υπομονή. Ο κορωναϊός μας κάνει δώρο τη Μορφή την παράνοιά που θρέφει αυτός ο «πολιτισμός», την καθρεπτίζει για χάρη μας. Μας δίνει χρόνο να σκεφτούμε το χάλι μας ως ανθρωπότητα.

Άραγε θα πάρουμε τα δώρα του αυτά;